Anna Dąmbska. Mistyczka i autorka
Anna Dąmbska (1926–2007) była polską mistyczką, żołnierzem Armii Krajowej, artystką plastykiem, dziennikarką i autorką licznych tekstów o tematyce religijnej. Pozostając pod opieką Kościoła, wierzyła, że została powołana do misji przekazywania współczesnym orędzi Bożych. Jej pisma podkreślały duchową misję Polaków i ich szczególne powołanie w planach Bożej Opatrzności.
Lata wojny i zesłania
Podczas II wojny światowej działała w konspiracji jako łączniczka i sanitariuszka Armii Krajowej. W 1944 roku została aresztowana przez Sowietów i zesłana do łagrów w Ostaszkowie oraz Kałudze, gdzie spędziła ponad rok. W trudnych warunkach trwania na zesłaniu modliła się o możliwość dalszej służby Ojczyźnie. Po latach uznała, że jej modlitwy zostały wysłuchane — w formie duchowego powołania do przekazywania Bożych przesłań.
Działalność artystyczna i dziennikarska
Po wojnie ukończyła studia artystyczne i pracowała jako plastyk oraz dziennikarka. Z czasem zaczęła doświadczać wewnętrznych rozmów z Bogiem, które – jak wierzyła – były orędziami skierowanymi do ludzi wierzących, zwłaszcza do Polaków.
Przez ponad dwadzieścia lat spisywała te przekazy, stanowiące zapis rozmów z Jezusem Chrystusem, Matką Bożą oraz duszami zmarłych. Jej notatki stały się podstawą wielu publikacji wydanych przez Michalineum, WAM i Frondę, zyskując szerokie grono odbiorców. Publikowała pod pseudonimem „Anna”, unikając rozgłosu i kierując uwagę czytelników ku treści duchowej.
Wśród książek inspirowanych jej zapiskami znalazły się m.in. „Świadkowie Bożego Miłosierdzia”, zawierający rozmowy z Matką Bożą i duszami czyśćcowymi, „Twe ustawy wieczne” – zestaw niepublikowanych wcześniej pism z lat 1999–2001, oraz „Serviam”, nawiązujący do duchowej misji Polski.
Mistyczne doświadczenia i misja
Dąmbska słyszała wewnętrzne głosy szczególnie po przyjęciu Komunii Świętej. W swoich notatkach zapisywała słowa napomnienia i nauki od Zbawiciela i Maryi. Uczestniczyła w spotkaniach wspólnotowych i rekolekcjach, a w 1977 roku – za pośrednictwem prowadzącej grupę – otrzymała słowo potwierdzające jej duchowe powołanie.
W 1980 roku uświadomiła sobie, że jej szczególnym zadaniem jest spisywanie i przekazywanie orędzi o Bożej miłości i miłosierdziu. Temat Bożego prawa często powracał w jej pismach jako wezwanie do wierności prawdzie i przykazaniom, streszczone w dewizie: „Twych prawd pilnuję”.
Przesłanie i nauczanie
Z jej notatek wyłania się głębokie nauczanie o duchowej dojrzałości, misji Kościoła i szczególnej roli Polski w Bożych planach. Zapowiadała czas prób i oczyszczenia, który – jak wierzyła – ma przygotować ludzkość do duchowej odnowy. W jej przekazach silnie brzmi wezwanie: „Zaufajcie Maryi”.
Jej pisma przyczyniły się do szerzenia kultu Bożego Miłosierdzia i pogłębienia życia modlitwy wśród wiernych. Wskazywała, że Polska ma szczególne zadanie duchowe: służyć Bogu w dziele odrodzenia świata.
Duchowe towarzyszenie
Kierownikiem duchowym Anny Dąmbskiej był jezuita, o. prof. Jan Sieg SJ, który towarzyszył jej w rozeznawaniu natchnień i wspierał w rozwoju jej powołania.
Pozostawiła po sobie bogatą spuściznę mistyczną — świadectwo głębokiej wiary, miłości do Ojczyzny i nadziei na duchowe odrodzenie świata.
