Święty Szarbel. Kim był ten największy cudotwórca? Biografia, modlitwy, książki

Początki życia św. Szarbela

Nazywał się Jusuf Makhluf, urodził się w maju 1828 r. w Libanie, jako piąty syn ubogich rolników. Jego ojciec był prostym człowiekiem, o niezachwianej wierze. Matka -  kobietą o duchowości głębokiej i kontemplacyjnej. Wszystkim swoim dzieciom zaszczepiła potrzebę codziennej, ufnej modlitwy. Jusuf, nauczony ciężkiej pracy rolników pomagał rodzicom, ale całym sercem, od najmłodszych lat, był zjednoczony z Bogiem. To tajemnica Josufa i Boga w jaki sposób to zjednoczenie się kształtowało i wyrażało.

Wysoki, chudy i cichy, promieniował pokojem i wzruszał do łez każdego, kto go spotykał. W wieku 23 lat wstąpił do maronickiego klasztoru św. Marona w miejscowości Annaya i tam otrzymał imię zakonne Szarbel. W nowicjacie, który odbywał w klasztorze św. Marona, odwiedziła go mama. Tęskniła za synem, bardzo chciała go zobaczyć, jednak kobiety nie mogły przebywać za klauzurą. Zza kraty usłyszała głos syna i spytała: – Synu, co robisz, chowasz się przede mną? – Spotkamy się w niebie, mamo i będziemy razem przez całą wieczność – odpowiedział.

W 1859 roku przyjął święcenia kapłańskie, co było kluczowym momentem w jego życiu, otwierającym mu drogę do ascetycznego życia zakonnego i głębokiej służby Bogu.[źródło: https://sieradz-praga.pl/swieci-na-kazdy-dzien-24-grudnia-sw-szarbel-makhlouf-pustelnik-z-libanu/]Tajemnica samotności

O. Szarbel po szesnastu latach życia w klasztorze poprosił o możliwość oddalenia się do pustelni. Święty Charbel, maronicki mnich i pustelnik, zyskał szacunek za swoje życie duchowe oraz cuda, które miały miejsce po jego śmierci. Otrzymał zgodę i przez następne dwadzieścia trzy lata jego jedyną myślą był Bóg i Jego chwała. Chodził cicho, zawsze ze spuszczonymi oczami, odmawiając Różaniec. Medytował, odprawiał mszę świętą i pracował. Jadł raz dziennie i – zgodnie z regułą – nie mógł spożywać mięsa, jaj ani serów. Nie mógł też jeść surowych warzyw i owoców. Nie używał soli, pieprzu i oliwy.

Wierni często prosili o łaski za jego wstawiennictwem, wierząc w jego rolę jako pośrednika w uzyskiwaniu łask od Boga.

W chwili śmierci ważył zaledwie 50 kg przy 170 cm wzrostu. W ciągu dnia ciężko pracował w polu, a po południu miał obowiązek przyjmować tych, którzy przychodzili po poradę, byli chorzy lub potrzebowali spowiedzi. Według maronitów mnich - pustelnik po swojej pracy poświęca czas wszystkim, którzy do niego przychodzą. Nie może im odmówić. Żadna minuta dnia i nocy nie należy do mnicha. Dzieli czas między Boga i ludzi, a w istocie służy Jemu w nich. „Kierunek, który obierasz jest ważniejszy niż prędkość, z jaką się poruszasz. Jaki jest pożytek z prędkości i przyspieszenia, kiedy kierunek jest błędny? Nie zaczynaj niczego na ziemi, jeśli nie będzie to miało końca w Niebie, nie wybieraj takiej drogi na ziemi, która nie doprowadzi cię do Nieba”. I służył, a cuda działy się przez całe jego życie. Pewnego wieczoru, gdy wracał późno z pracy poprosił brata o olej do lampy. Ten, posłuszny przełożonemu, który zabronił mnichom używania oliwy po południu na znak ubóstwa, napełnił lampę Szarbela wodą. Ojciec nie wiedział o tej nowej dyspozycji. Kiedy przełożony klasztoru udał się do swojego pokoju, zobaczył, że z celi ojca Szarbela dochodzi światło. Wszedł i zastał go czytającego oficjum przy świetle lampy i zapytał:

„Dlaczego pali się twoja lampka?”.

Szarbel odpowiedział: „Przebacz mi z miłości do Chrystusa”. Brat powiedział do przełożonego: „Ale lampa jest napełniona wodą, a nie olejem, nie dałem mu oleju!”. Przełożony nie dowierzał. Wziął lampę, opróżnił ją i rzeczywiście, wylała się z niej woda. Był tak poruszony, że przed wyjściem z celi ukląkł i poprosił Szarbela o przebaczenie.[GRÓB ŚW. SZARBELA źródło: LLEW, CC BY-SA 4.0, via Wikimedia Commons]Ojciec Szarbel zmarł wieczorem 24 grudnia 1898 r. Osiem dni wcześniej, jak zawsze, klęczał w lodowatej kaplicy, modląc się i przygotowując do Mszy Świętej. Z trudem doszedł do ołtarza i rozpoczął liturgię. Dwukrotnie był bliski upadku, a podczas przeistoczenia ojciec Makary musiał mu pomóc trzymać kielich. Udar zmusił go do spędzenia ostatniego tygodnia w cierpieniu, na gołej ziemi.

Cierpiący i umierający Szarbel, nie przestawał się modlić, odmawiał przyjmowania pożywnych posiłków, aby nie naruszyć składanych ślubów. W noc Bożego Narodzenia, po przyjęciu sakramentu namaszczenia chorych, umarł. Przez pokryty śniegiem ogród mnisi przenieśli jego ciało do lodowatej kaplicy. Drżąc z zimna, przez całą noc czuwali przy zmarłym. „W jaki sposób Szarbel mógł godzinami klęczeć przed tabernakulum w tej zimnej kaplicy, przez dwadzieścia trzy długie zimy?” – pytali samych siebie.

Cuda świętego Szarbela

Po pogrzebie ojca zaczęły się dziać rzeczy niezwykłe. Nad jego grobem pojawiła się poświata, jasna, ale intensywna, która nie chciała zgasnąć przez 45 dni i nocy. Wyglądała jak łuna, było ją widać z daleka i to sprawiło, że do grobu zaczęły ciągnąć rzesze ludzi. Po kilku miesiącach władze zakonu zdecydowały zbadać zjawisko i podjęły decyzję o ekshumacji ciała zakonnika. Wierni modlili się o boga łaskę, prosząc o wstawiennictwo świętego Szarbela w uzyskaniu potrzebnych łask.

Cudowne wydarzenia miały miejsce 22 dnia każdego miesiąca, co przyciągało jeszcze więcej wiernych do jego grobu.

Odkryli, że ciało Szarbela jest nienaruszone, elastyczne, ciepłe, jakby mnich tylko zasnął. Odkryto też, że wydziela ciecz, nieznanego pochodzenia. Po umyciu, nałożeniu nowych szat i umieszczeniu w nowej trumnie, zaniesiono zmarłego do kaplicy. Jednak mimo tych zabiegów nieznana ciecz nadal się wydzielała… Trwało to 1977 r., roku, w którym Kościół ogłosił go świętym, a więc przez 79 lat! Wierni modlili się o jezusa łaskę, prosząc świętego Szarbela o wstawiennictwo w uzyskaniu łask od Jezusa.

Święty Szarbel był również znany ze swojej głębokiej pobożności do najświętszej maryi panny, co podkreślało jego duchową więź z Matką Bożą.[Olej św. Szarbela]Dziś widzialnym znakiem, przez który święty Szarbel pomaga, jest jego olej. Można otrzymać porcję oleju pisząc na adres maronickiej wspólnoty w Annaya. Olej to szczególne relikwie. Mnisi błogosławią olej relikwiarzem św. Szarbela w trakcie nabożeństwa, gdy dotykają nim kości świętego. Cudów za jego wstawiennictwem nieustanie przybywa. Ojciec wyprasza nawrócenia, uzdrowienia, ocala z pożarów, bombardowań i – co wydaje się nieprawdopodobne – osobiście dokonuje operacji chirurgicznych. Takiego cudu doświadczyła Nouhad Al-Chami. Święty Szarbel zoperował ją, dzięki czemu może chodzić i zaszył ranę nicią, nieznaną medycynie. Po badaniu okazało się, że to jego włos. Święty Szarbel zajmuje wyjątkowe miejsce w niebie kościoła, będąc światłem dla wiernych.

„Jeśli chcecie, aby wasza dusza była zbawiona módlcie się do Matki Bożej o wstawiennictwo. Ona będzie poręczycielką waszego zbawienia”

Dziedzictwo i cuda św. Szarbela

Ojciec Charbel, jako pustelnik i zakonnik, prowadził życie pełne duchowych zmagań i oddania Bogu. Jego codzienne życie w eremie było przykładem głębokiej duchowości i ascezy. Śmierć ojca Szarbela miała miejsce w wigilię bożego narodzenia, co nadało temu wydarzeniu szczególny duchowy wymiar. Jego pogrzeb odbył się 25 grudnia, w dzień Bożego Narodzenia. Wielu wiernych doświadczyło cudów przez wstawiennictwem łaski świętego Szarbela, co jeszcze bardziej umacniało ich wiarę.

Jeśli zdarzyło się, że straciłeś wiarę, brakuje ci nadziei, nie możesz doświadczyć miłości, która przywraca życie, albo zawalił ci się świat – wołaj do św. Szarbela. Libański mnich nieustannie pomaga, interweniuje i czyni wielkie cuda przez wstawiennictwem św. Szarbela.

Śmierci ojca Szarbela i jego duchowe dziedzictwo miały ogromny wpływ na lokalną społeczność, pozostawiając trwały ślad w ich sercach i umysłach.

Książki o św. Szarbelu

Oto lista książek o św. Szarbelu dostępnych na stronie Wydawnictwa Esprit:

Modlitwy do Świętego Szarbela - Zbiór modlitw do św. Szarbela, który cieszy się dużą popularnością jako patron od spraw trudnych i beznadziejnych.

Św. Szarbel. Pielgrzym Wieczności - Książka o. Jeana Skandara opisuje życie i cudowne interwencje św. Szarbela.

Serce krzyża, święty Szarbel - Elias Turk przedstawia duchową głębię i mistyczne doświadczenia św. Szarbela.

Mnich z Libanu - Ernst J. Görlich przybliża życie i działalność św. Szarbela, nazywanego "Świętym z Libanu". 

Św. Szarbel - prorok miłości - Książka Élie Maakarouna skupia się na miłości i pokorze, które były fundamentem życia świętego.