Grazia Ruotolo
Grazia Ruotolo (1928-2024), krewna i wieloletnia opiekunka duchowego dziedzictwa don Dolindo Ruotolo, poświęciła życie szerzeniu pamięci o nim i jego duchowości. W swoim domu w Neapolu otwierała drzwi dla wszystkich, którzy pragnęli poznać postać Sługi Bożego lub modlić się przed relikwiami, które pieczołowicie przechowywała.
Grazia, choć formalnie kuzynka, traktowała don Dolindo jak wujka i duchowego przewodnika. Dzięki jego błogosławieństwu czuła się odpowiedzialna za niesienie jego przesłania – szczególnie modlitwy zawierzenia „Jezu, Ty się tym zajmij”, którą uznawała za „lekarstwo na współczesne czasy”.
Jej wspomnienia, wydane w książce „Święty w mojej rodzinie", zostały przetłumaczone na wiele języków, docierając do wiernych na całym świecie. Grazia odeszła 13 listopada 2024, pozostawiając po sobie dziedzictwo wiary, które wciąż inspiruje do zaufania Bogu.
Ostatnia krewna księdza Dolindo - Grazia Ruotolo
Grazia Ruotolo przez dziesięciolecia poświęcała się upamiętnianiu życia i duchowości don Dolindo Ruotolo, którego nazywała „wujkiem” z głębokiego szacunku i wielkiej miłości (formalnie byli kuzynami: jej ojciec i neapolitański mistyk byli kuzynami pierwszego stopnia, synami dwóch braci). Jej dom przy via Crispi w Neapolu był miejscem spotkań dla licznych wiernych, księży i osób zakonnych, którzy pragnęli bliżej poznać Sługę Bożego lub modlić się przed relikwiami, które pieczołowicie przechowywała. Była szczególnie związana z niewielką figurką Matki Bożej z Lourdes, przy której modlił się don Dolindo i którą uważał za cudowną.
Strażniczka pamięci mistyka z Neapolu
Grazia wydała broszurę z aktem zawierzenia „Jezu, Ty się tym zajmij” i mocno wierzyła, że całkowite zawierzenie Bogu jest odpowiedzią na lęki i egoizm współczesnych czasów. Jej wspomnienia, wydane w książce „Święty w mojej rodzinie”, spisał dziennikarz Luciano Regolo. Publikacja szybko zyskała popularność, a jej tłumaczenia dotarły do czytelników w Hiszpanii, Francji, Polsce i USA.
Grazia, formalnie kuzynka don Dolindo, traktowała go jak prawdziwego wujka i duchowego przewodnika. To on celebrował jej ślub z Luigim Frattarolo w 1962 roku, pozostawiając jej niezwykłe błogosławieństwo, które przepowiadało jej długie życie i liczne „duchowe dzieci”. Choć miała tylko jedną córkę, Giusi, Grazia czuła się „matką” dla wielu osób, które przychodziły do niej po radę i modlitwę.
Ostatnia osoba, która była świadkiem życia świętego
Znana z humoru, wrażliwości i wewnętrznej siły, Grazia była osobą, która potrafiła poruszyć serca. Zmarła nagle 13 listopada ("odeszła punktualnie o 12:00, 13 listopada, cicho i nagle, zaskakując swoich bliskich"), zostawiając po sobie duchowe dziedzictwo, które nadal inspiruje i prowadzi wiernych w ich drodze do Boga.
