Sławomir Rusin, Miesięcznik LIST
„Dopóki mamy twarze”, to - jak dla mnie - obok „Rozwodu ostatecznego” najbardziej wymagająca książka Lewisa. Wymagająca nie tyle uwagi podczas czytania, bo czyta się ją wybornie i trudno się od niej oderwać, ale uczciwego wglądu w siebie i w swoją relację z Bogiem i ludźmi.
Autor, biorąc za podstawę powieści grecki mit o Psyche i Erosie, wprowadza czytelnika w magiczny świat starożytnego królestwa Glome, a narratorką czyni Orual-Maję, jedną z trzech córek jego władcy. Gdy podążamy za opowieścią o niej samej i jej siostrze Psyche, z którą łączą ją niezwykle silne więzi, rodzą się w nas pytania o motywy naszej „miłości”, która być może służy nam jako usprawiedliwienie w „pożeraniu” najbliższych, o tkwiący w nas mechanizm kozła ofiarnego, czy o demoniczny obraz Boga, który w sobie nosimy. Opowieść Orual każe nam również odnaleźć swoje miejsce w sporze między wiarą a rozumem: „Czy boska, nadprzyrodzona rzeczywistość przenika do naszego ziemskiego świata, tylko jej nie dostrzegamy, bo przeszkadza nam w tym - nomen omen - zasłona maji?”. Czy jesteśmy w stanie bezgranicznie zaufać Temu, którego oblicza do końca nie znamy?
„Dopóki mamy twarze” to - jak można przeczytać na okładce - powieść „dla dorosłych czytelników”. Zgadza się, to książka dla dorosłych do tego, by zmierzyć się ze sobą, swoimi życiowymi motywacjami i postawami. C.S. Lewis twierdził, że ta powieść to jego największe dzieło i trudno się z nim nie zgodzić.
Sławomir Rusin, Miesięcznik LIST, maj 2010
„Dopóki mamy twarze” to - jak można przeczytać na okładce - powieść „dla dorosłych czytelników”. Zgadza się, to książka dla dorosłych do tego, by zmierzyć się ze sobą, swoimi życiowymi motywacjami i postawami. C.S. Lewis twierdził, że ta powieść to jego największe dzieło i trudno się z nim nie zgodzić.
Sławomir Rusin, Miesięcznik LIST, maj 2010
Inne recenzje pozycji Dopóki mamy twarze
C.S. Lewis po raz kolejny zachwyca - recenzja portalu juventum.pl
Niezwykłość „Dopóki mamy twarze” i brak porównania tej książki do czegokolwiek rzuciły mnie na kolana. We mnie ta książka wywołała całą masę uczuć: wzruszyła i przeraziła oraz potrafiła sprawić, że zapomniałam, gdzie jestem i jak się nazywam.
Świat słów C.S. Lewisa
C.S. Lewis po raz kolejny wykreował świat, który zawłaszcza czytelnika i nie daje o sobie zapomnieć. Wykreował go słowami, którymi delektowałam się, czytając po kilka razy jedno zdanie i nie mogąc się nacieszyć ich doborem i właściwościami. Co to była za powieść! Ile pokładów wyobraźni, ... więcej
Miłość i nienawiść w Glome
Wiedziałam, po prostu czułam, że ta książka zrobi na mnie niemałe wrażenie. Fabuła opiera się na znanym micie o Psyche i Erosie, ale autor pozwolił sobie na własne spojrzenie na tę historię. Wszystkie wydarzenia poznajemy dzięki Orual, która jest narratorką i która od dzieciństwa ... więcej
Lektura obowiązkowa dla fanów Lewisa
„Dopóki mamy twarze” to dzieło, które powinno znaleźć się na półce każdego fana Lewisa, ale nie tylko. Bo to historia o nas samych, o poszukiwaniu siebie, o podróżach w głąb duszy i o wielkiej, nieograniczonej miłości. Można by powiedzieć miłości siostrzanej, ale też matczynej, ... więcej
Ważne pytania (http://zglowawksiazce.blogspot.com/)
To niezwykła opowieść zawierająca w sobie uniwersalne prawdy o miłości, wierze i zwątpieniu. Powieść zawiera dużo alegorii, które każdy z nas może interpretować inaczej, w zależności od etapu życia, w jakim akurat się znajdujemy. Lewis stworzył historię, która będzie mi towarzyszyła ... więcej
Zaczarowana Lewisem... (http://kraina-andersena.blogspot.com/)
Historia opowiedziana w książce „Dopóki mamy twarze” zaczarowała mnie. Już po kilku kartkach wiedziałam, że nie będę mogła się oderwać. Lewis umiejętnie operował językiem sprawiając, że czytelnik pochłaniał stronę po stronie jakby czas dla niego nie istniał. Widział tylko ... więcej
Kawa ze śmietanką w Glome (http://kawa-ze-smietanka.blogspot.com/)
Podobnie jak przy "Opowieściach z Narnii", rada jestem , że Pan Lewis stworzył tak spójną i wielowymiarową historię, osadzoną w niezwykłej rzeczywistości - odbiciu lustrzanym świata, w jakim żyjemy. Zadziwia przy tym to, jak ją wykreował - zwrócić należy uwagę na ogrom szczegółów, ... więcej
Twarzą w twarz z Lewisem (http://beata-szy.blogspot.com/)
Powieść Lewisa jest wieloznaczna, a mnogość jej odczytań świadczy o kunszcie pisarza. Z jednej strony mamy tu do czynienia z mitem czy przypowieścią, z drugiej możemy odbierać to dzieło jako powieść fantasy. Jest to książka uniwersalna, aktualna także dzisiaj, jak i 50 lat wcześniej. ... więcej
Lewis, Glome i magnolie - recenzja książki "Dopóki mamy twarze" (http://magnolie.blogspot.com)
Jeszcze zanim skończyłam pierwszy rozdział, wiedziałam, że pokocham tę książkę. Jest w niej pewnego rodzaju magia, którą wystarczy zauważyć, by urosła do rozmiarów średniowiecznej krainy. Oplata zmysły i wciąga na długie godziny, by wraz z końcem ostatniej strony pozostawić po ... więcej
Szymon Babuchowski, Więcej niż mit, Gość Niedzielny
Dopóki mamy twarze to książka, którą można czytać także jako opowieść o fałszywym obrazie Boga, jaki często nosimy w sobie. O naszych lękach i o tym, że prawda jest dużo piękniejsza, niż nam się wydaje.
Rzeczpospolita, First Class
Clive Staples Lewis, znany u nas z „Opowieści z Narnii”, pozostaje niezasłużenie w cieniu swoich przyjaciół, szczególnie Tolkiena. Tymczasem tworzył znakomite książki, głównie dla dorosłych, wśród których do arcydzieł zalicza się jego powieść „Dopóki mamy twarze”
Anita Boharewicz, We-dwoje
Kolejna odsłona mitu o Kupidynie i Psyche. Pozornie prosta historia nabiera głębi z każdym kolejnym rozdziałem. Opowiada o samolubnej miłości, zdradzie, zaślepieniu, egoizmie i poświęceniu. Poszukuje odpowiedzi na trudne pytania. Zagląda w najgłębsze zakamarki naszych dusz.
Fantasy Book
C.S. Lewisowi dzięki postaci Orual udało się w uchwycić ulotną naturę miłości. Z jej wszystkimi wadami i bez zbędnych upiększeń. To jedna z takich lektur, do których można wracać po miesiącu, roku czy latach, a ona z pewnością skutecznie oprze się próbie czasu. Autor przelał ... więcej
Ola Kwiatkowska, StacjaKultura, Czy mit opowiedziany na nowo dalej jest mitem?
O umiejętnościach pisarskich C.S. Lewisa nikogo nie trzeba przekonywać. O tym, że jest on prawdziwym autorytetem, jeśli chodzi o kwestie szeroko pojętej wiary, również. Ta książka to lekcja, którą każdy powinien odebrać, nawet jeśli na co dzień trzyma się z dala od świata odległych ... więcej
Sonia Miniewicz, Gildia
Jednak „Dopóki mamy twarze” to nie tylko opowiedziany na nowo mit czy też dydaktyczna historia, przekazująca istotę wartości moralnych czy duchowych. To wspaniała opowieść o ludzkich wyborach, samotności, uczuciach.
Krzysztof Pochmara, Katedra
"Dopóki mamy twarze" to jedno z najciekawszych – wieloznacznych i magicznych – dzieł popularnego brytyjskiego pisarza. To ważny element układanki, tworzonej przez Narnię i chrześcijańską eseistykę, jak również manifest spisany u schyłku życia wielkiego człowieka.
Marta Mizuro, Onet.pl, Nie wiedzieć, lecz uwierzyć
Ostatnia powieść C.S. Lewisa przypomniała mi wydawaną do niedawna przez Znak serię „Mity”, a ta z kolei seria była dość przekonującym argumentem na to, że wciąż warto sięgać po mity jako po zestaw gotowych scenariuszy. Scenariuszy ludzkich zachowań oczywiście. Po to, co żyjąc, ... więcej