Dzieciństwo z nutką melancholii...

Postacie wykreowane (och, raczej “odtworzone”) od razu kradną serce czytelnika. Emanują ciepłem i prostotą. Relacje głównego bohatera z nimi są niepowtarzalne, gdyż do każdej z nich ma nieco inne nastawianie (z uwzględnieniem poglądów i charakteru bohatera!). To, w jaki sposób Marcel ... więcej

W książkach Marcela zakochałam się wraz z przeczytaniem pierwszego rozdziału - nikt tak umiejętnie nie przemawia do czytelnika, nie wciąga go w swoje dawne życie jak właśnie on. Z tego powodu byłam bardzo szczęśliwa, kiedy to zawitał do mnie listonosz i podał paczkę w której znajdowała ... więcej

Za każdym razem, kiedy czytam kolejne powieści Marcela Pagnola jestem pod wrażeniem lekkości jego pióra. Potrafi zabawnie opowiadać o na ogól zwyczajnych rzeczach czy sprawach. Mimo momentów, które nieco mnie zniechęcały, a także przeciągającego się czasu czytania, cieszę się, że zdecydowałam ... więcej

Marcel Pagnol oczarował mnie tym, jak pięknie potrafi pisać! Przedstawiona przez niego sceneria całej historii została świetnie zobrazowana. Prowansja to słoneczna kraina, w której największą atrakcją jest wyjście na bazar, a jednak jest w tym coś magicznego! Ten brak telefonów, komputerów, ... więcej

„Chwała mojego ojca. Zamek mojej matki” to powrót do młodości i próba zatrzymania tych beztroskich chwil, kiedy największym problemem było pójście do szkoły czy drobne kłótnie z bliskimi. To również historia o dziecięcych marzeniach, radości z prostych rzeczy, świat pełen przygód ... więcej

"Chwała mojego ojca. Zamek mojej matki" to powieść inna niż wszystkie. Nie ma tu skomplikowanej fabuły czy szybkiej akcji, za to nie brakuje uroku i dobrego humoru. Przy książce można się śmiać i rechotać, bo niektóre fragmenty zwalają z nóg. Ta książka pozwala nam powrócić do ... więcej

Z czym kojarzy Wam się Prowansja? Jednym ze słynnymi prowansalskimi ziołami, innym z festiwalem w Cannes i Lazurowym Wybrzeżem. A mi już na zawsze będzie przywodzić na myśl Chwałę mojego ojca. Zamek mojej matki, pierwszą część autobiograficznego cyklu Wspomnienia z dzieciństwa autorstwa ... więcej

Głównym atrybutem książki jest prostota. Akcja nie pędzi jak szalona, wręcz przeciwnie - czytelnik może zrelaksować się i zapomnieć o otaczającej go rzeczywistości. Czytając lekturę, możemy się świetnie bawić. Książka na pewno jest lekka, prosta, piękna i na pewno umili nam ... więcej

Klimat Prowansji i forma opisu sprawiają, że ma się wrażenie uczestnictwa w polowaniu na kuropatwy, podglądaniu życia owadów, zabawach  Indian czy swawolach po polach i łąkach. Czuje się zapachy i smaki Prowansji. Wyruszając śladami Marcela nie tylko poznajemy różne miejsca, ale ... więcej

Kiedy jesteśmy dziećmi, świat pozwala nam patrzeć na siebie z najciekawszej perspektywy - od dołu. Wszystko wydaje się być większym, piękniejszym i być może ciekawszym niż jest w rzeczywistości. Wspomnienia tych lat wywołują uśmiech na każdej twarzy. Marcel Pagnol - francuski reżyser ... więcej

Siła tej książki tkwi w delikatnym humorze, przemycanej ironii człowieka dorosłego, który jednak opisuje świat z naiwnością i infantylnością dziecka. Język Pagnola jest bardzo plastyczny. Dużo tu ciepła, uśmiechu, nostalgii. Zakończenie trochę wytrąca z równowagi, tej bezpiecznej ... więcej

Istnieją powieści, które od pierwszych stron, w magiczny sposób, stają się nam bliskie. Są książki, które otwieramy po to, aby natychmiast odnieść wrażenie, jakbyśmy po długiej, pełnej trudów podróży powrócili do domu. I jest to wspaniałe uczucie. Powieść Marcela Pagnola, ... więcej

Pomysł na widzenie świata z perspektywy dziecka wywołuje na twarzy czytelnika wiele uśmiechu. Czytając, wracamy do dzieciństwa, do czasów, kiedy spędzaliśmy czas razem z Mikołajkiem i jego przyjaciółmi. Sądzę, że to trafne porównanie. Lektury te są do siebie podobne, jednocześnie ... więcej

Książka „Chwała mego ojca. Zamek mojej matki” zaskoczyła mnie pozytywnie swoim ciepłem, komizmem, ironią. Coraz mniej jest dorosłych, którzy przywołując wspomnienia, umieją spojrzeć na nie oczyma dziecka, a nie z chłodną wysokością i lekceważeniem. Widać, że Marcel Pagnol ... więcej

Niektóre książki są jakby stworzone po to, by trzymać je w dłoniach, przewracać kartki, śledzić druk. „Chwała mojego ojca. Zamek mojej matki” Marcela Pagnola należy właśnie do takich dzieł. Trudno stwierdzić, czy to za sprawą niezwykle starannego, dobrego wydania książki, czy ... więcej

Wspomnienia Marcela Pagnola mogłyby dla wielu stanowic wzór do pisania autobiografii. Po pierwsze dlatego, że jest o czym pisać - Pagnol życiorys ma przebogaty. Po drugie, ponieważ lektura ta nie jest żmudna i nudna, a porywa czytelnika w swe nurty, niczym rwąca rzeka.

Pastele to barwy dzieciństwa. Łączą w sobie delikatną wyblakłość sepii – barwy przeszłości z łagodnością właściwą dziecięcemu światu. Nie krzyczą kolorami, nie wdzierają się w spojówki silnym nasyceniem barw. Są jasne, ciepłe i czyste nawet wtedy, gdy wypełniają smutne obrazy. W ... więcej

Są książki, w których jest światło. Zapachy. Kwiaty, drzewa, ptaki. Magia. Są również książki, które są autobiografiami, a jednak mają w sobie tyle czaru, że ciężko uwierzyć w prawdziwość przedstawionych wydarzeń. Są książki, które rozgrzewają w zimne dnie. Są książki, ... więcej

Dziwne, że wydanie wspomnień Marcela Pagnola w Polsce nie zostało otrąbione jako wydarzenie sezonu. To tak mniej więcej, jakbyśmy po 53 latach opublikowali Przygody Mikołajka i milczeli skrupulatnie na ten temat.

Francuski filmowiec, dramaturg i pisarz urodził się w 1895 roku. To data istotna dla zrozumienia jego autobiograficznej książki osadzonej w czasach dzieciństwa.

Wspaniałe, obfitujące w niespodzianki i wrażenia lato na wsi jest osią powieści. Narrator prowadzi nas do tych wydarzeń powoli, w czarujący sposób opowiadając historię swojej rodziny. Swoich bliskich portretuje czule i żartobliwie: dowiadujemy się, że jego dziadek, mistrz kamieniarski, ... więcej

Pełna ciepła książka „Chwała mojego ojca. Zamek mojej matki” to szansa dla każdego z nas na powrót do cudownych chwil dzieciństwa. To okazja do przywołania wspomnień, do których chętnie wracamy. To także po prostu znakomita lektura.

Pagnol, wracając do beztroskiego dzieciństwa, zatrzymuje w czasie najlepszy okres z życia swojej rodziny – ostatni moment przed wydarzeniami, które na zawsze wszystko odmieniły.

Marcel Pagnol zaskoczył mnie zupełnie. Zaskoczył, oczarował, rozbawił. Przez pierwsze sto stron chichotałam cały czas, na ogół pod nosem, ale czasem i głośniej. Zupełnie jak przy pierwszej lekturze Rekreacji Mikołajka, bo gawęda Pagnola prezentuje ten sam, szczególny ogląd świata, w ... więcej

Są takie utwory, które na trwałe budują odbiorcy wyobraźnię na dany temat. Moje wyobrażenie dzieciństwa przeciętnego chłopca sprzed pół wieku we Francji budują trzy elementy: przygody Mikołajka, widok Dominiqae'a Bredoto z Amelii zbierającego szklene kulki do kieszeni, a od niedawna ... więcej