Monika Skowron, Miasto Kobiet

Docenić musimy szczerość autora, który w przedmowie uprzedza, że tematem jego książki jest nawrócenie. Zrobiłam krok do tyłu, choć C. S. Lewis sam przyznał, że tak skonstruował pierwszy akapit, by czytelnicy wiedzieli, co ich czeka i mogli w porę przerwać lekturę. Gra w otwarte karty ­– pomyślałam. Sprawdzam!
Warto. Znajdziemy tu wiele odpowiedzi, nie tylko na temat życia wiecznego. Co wychodzi z połączenia matczynego spokoju rodziny Hamiltonów i irlandzkiego temperamentu ojca Lewisa, przy udziale brata współspiskowca? Jak niezręczność autora zmusiła go do zostania pisarzem? Jaki był rozkład pokoi w „Nowym Domu”?

Można przypuszczać, że architekt tak fantastycznego świata jak „Opowieści z Narnii” był niespokojnym duchem. Jeśli tak myślicie, przeczytajcie autobiograficzną książkę C. S. Lewisa „Zaskoczony radością – Moje wczesne lata”. Przekonacie się wtedy, że autor wolał rutynę przyzwyczajeń, ulubioną lekturę, a podróżował głównie po wyżynach wyobraźni.
Docenić musimy szczerość autora, który w przedmowie uprzedza, że tematem jego książki jest nawrócenie. Zrobiłam krok do tyłu, choć C. S. Lewis sam przyznał, że tak skonstruował pierwszy akapit, by czytelnicy wiedzieli, co ich czeka i mogli w porę przerwać lekturę. Gra w otwarte karty ­– pomyślałam. Sprawdzam!
Warto. Znajdziemy tu wiele odpowiedzi, nie tylko na temat życia wiecznego. Co wychodzi z połączenia matczynego spokoju rodziny Hamiltonów i irlandzkiego temperamentu ojca Lewisa, przy udziale brata współspiskowca? Jak niezręczność autora zmusiła go do zostania pisarzem? Jaki był rozkład pokoi w „Nowym Domu”?
Te pozornie nieistotne puzzle łączą się w układankę, która daje widok na całe życie. Lewis o swoim domu pisze: „Jestem tym, kim jestem, dzięki jego długim korytarzom i nasłonecznionym pokojom (…) A także dzięki ogromnej liczbie książek”. I to one, prócz wymyślonych postaci przenikających do realnego świata, są bohaterami.
To tytułowa Radość. Biblioteka autorów, galeria barwnych postaci. Można przymknąć oko na „rozwodniony heglizm” (za autorem) ostatniego fragmentu, by w zamian ujrzeć świat C. S. Lewisa jego oczami.