zaloguj się i zbieraj złotówki 
Żeby dojść do Ziemi Obiecanej, Izraelici musieli przekroczyć rzekę Jordan. Było to bardzo niebezpieczne, gdyż rwący nurt potrafił wciągnąć nieuważnych. Na czele pochodu szli kapłani niosący Arkę Przymierza. Kiedy tylko zanurzyli stopy, rozpędzona woda zatrzymała się, tworząc suchy korytarz — jak za czasów Mojżesza, który rozdzielił wody Morza Czerwonego. To był kolejny znak, że Bóg sprzyja narodowi wybranemu. Jozue, który przewodził Żydom, kazał im podnieść dwanaście kamieni z dna rzeki i położyć w miejscu, w którym przystanęli.
— To będzie pamiątka tego niesamowitego zdarzenia i dowód na to, że Bóg nam pomaga — powiedział.
Nie był to jedyny znak z nieba.Na ziemiach, które Stwórca obiecał swojemu ludowi, mieszkali inni ludzie. Dziś zagrabianie cudzej własności nie wydaje nam się sprawiedliwe, ale wtedy — a było to sporo ponad trzy tysiące lat temu — rozumowano nieco inaczej. Jeśli komuś rodził się syn — uważano, że Bóg mu sprzyja, jeśli ktoś miał dużo owiec — również sądzono, że się cieszy Bożą przychylnością. Jeśli ktoś był silniejszy i miał większą władzę — najwyraźniej chciał tego Pan. Trzeba pamiętać, że ludzie walczyli wówczas o wszystko — o ziemię, o dostęp do wody, o jedzenie.
Stwórca, który chciał ukazać się naszym przodkom, robił to w sposób dla nich zrozumiały. Mieli oni najpierw zaświadczyć o Jego istnieniu, potem przyjąć Jego prawa i dopiero na końcu tej drogi uwierzyć w Jego Syna.
W czasach, o których mowa, ludzie nie byli jeszcze w pełni gotowi na lekcje miłości do drugiego człowieka. Rozumieli raczej te polegające na zwycięstwach w walce. Dlatego Bóg czasem pozwalał im wygrać. Tak się zdarzyło, gdy Izraelici podeszli pod Jerycho. Miasto otaczały wysokie i niezdobyte dotąd mury. Gdy Jozue i jego wojownicy znaleźli się całkiem blisko, ujrzeli przed sobą potężnego mężczyznę z mieczem w dłoni.
— Jesteś z nami czy przeciwko nam? — spytał go wódz Izraelitów.
— Ja jestem wodzem Bożej armii i przybyłem, aby dać wam zwycięstwo! — oznajmił niezwykły przybysz. Po czym dodał: — Zdejmijcie buty, bo stoicie na świętej ziemi. Powiem wam teraz, co zrobicie. Wasi wojownicy codziennie przez sześć dni mają obchodzić dookoła mury Jerycha. Na przedzie pochodu nieście Arkę Przymierza, znak, że Bóg jest z wami. Siedmiu kapłanów idących za Arką będzie dąć w trąby z rogów baranich. Siódmego dnia obejdźcie mury Jerycha siedem razy. Gdy kapłani zagrają na trąbach, wojownicy wzniosą okrzyk bojowy. Wtedy mury Jerycha rozpadną się w pył. Wojownicy pod wodzą Jozuego zrobili, jak im kazał wódz wojsk niebieskich. Na dźwięk trąb jerychońskich mury obronne runęły, a Izraelici bez przeszkód weszli do miasta.
Zobacz więcej historii w książce:
