Fantasmagorie

Mroczne narodziny opowieści niesamowitych

Jak pewien deszczowy dzień stworzył legendy literatury

Przeklęte portrety i pokoje, w których lepiej nie nocować

Istnieją historie, w których światło i cień splatają się w niepokojącą całość, a granica między tym, co realne, a tym, co niepojęte, staje się zaledwie delikatnym mgnieniem. Przeklęte portrety, nawiedzone pokoje, niewyjaśnione zdarzenia – to właśnie z takich wątków rodzą się opowieści, które na długo pozostają w pamięci czytelnika.
 

Wszystko zaczęło się w 1816 roku, podczas słynnego „roku bez lata”, kiedy ciężkie chmury nie opuszczały nieba nad Europą. W eleganckiej willi nad Jeziorem Genewskim spotkali się wybitni angielscy twórcy: George Byron, Percy Bysshe Shelley, Mary Wollstonecraft Shelley, John William Polidori oraz Claire Clairmont. Uwięzieni przez nieustającą burzę, poszukiwali zajęcia, które odwróci ich myśli od ponurego pejzażu za oknem.

To właśnie wtedy lord Byron rzucił pomysł, który przeszedł do historii:
“Opowiedzmy sobie nawzajem historie niesamowite.”

 

W mroku, przy przygaszonych świecach, zaczęły rodzić się fabuły, które na zawsze odmieniły literackie wyobrażenie o tym, co nieznane. Polidori stworzył opowieść o niepokojącej postaci o niezwykłej sile oddziaływania, która stała się pierwowzorem wielu późniejszych bohaterów literackich. Mary Shelley, poruszona pytaniami o naturę człowieka i granice nauki, napisała „Frankensteina” – historię istoty stworzonej w akcie śmiałej eksperymentacji, która zapragnęła jedynie akceptacji, lecz została odrzucona przez świat.

Z tej jednej nocy powstały dzieła, które do dziś fascynują, poruszają i inspirują. Ich moc tkwi nie tylko w elementach niesamowitości, lecz również w głębokich pytaniach o samotność, ambicję, odpowiedzialność i ludzką naturę. Każdy kolejny czytelnik odnajduje w nich odbicie własnych lęków i marzeń.
 

Ta książka to opowieść o tym, jak zwyczajny wieczór przerodził się w mit, jak słowa wypowiedziane podczas burzy stworzyły fundament pod nowoczesną literaturę pełną tajemnicy i nastrojowego niepokoju. Otwierając ją, wkraczasz w świat, w którym każdy cień skrywa historię, a każde spojrzenie portretu zdaje się żyć własnym życiem.
 

To podróż do źródeł literackiej niesamowitości – tam, gdzie wszystko się zaczęło.