W rytmie miłości i łaski. Myśli na każdy dzień.

Elżbieta Catez – w Zakonie Elżbieta od Trójcy Świętej – żyła zaledwie 26 lat, z czego pięć we francuskim Karmelu w Dijon. Bóg i muzyka to dwa kierunki, w jakich już od młodości skanalizowała się ogromna energia i takaż wrażliwość Elżbiety. Jeszcze przed wstąpieniem do Karmelu napisała w liście: „Obym uczyniła z mego życia ustawiczną modlitwę”. Bóg, którego obecność odkryła w głębi serca, przez co nazywa je „niebem na ziemi”, zogniskował ostatecznie całą jej uwagę i energię. Pozostawiła zatem muzykę zbudowaną z dźwięków, by zanurzyć się w tę utkaną z ciszy, pełną Bożej Obecności, jaka przenika Karmel…

Elżbieta fascynuje, ponieważ przeżywała niebo już tu, na ziemi. Wiele z jej myśli zawartych w tym tomiku – w większości wyjętych z listów i zapisków rekolekcyjnych – może nas przerastać, wydawać się odległymi od naszej skromnej duchowości. Niech jednak nie przeraża nas ich niebosiężność, bo Elżbieta wskazuje nam pewny kierunek naszego duchowego rozwoju.
 

Drogę, jaką przeszła od „małego diablątka” – jak była nazywana w dzieciństwie – do świętej Kościoła, powinien poznać każdy, komu wydaje się, że Bóg jest od niego daleko, tak przecież inny czy wręcz nierealny…
 

Wybór myśli kolejnej karmelitańskiej świętej (po Deszczu róż św. Teresy od Dzieciątka Jezus) został również przygotowany przez s. Ewę M. Elżbietę Kolinko z Karmelu w Bornem Sulinowie – zakonną współsiostrę, a także imienniczkę – Elżbiety od Trójcy Świętej.