Doktor Anielski, czyli święty Tomasz z Akwinu

Czym więc jest prawda? Jest poznaniem tego, co jest. Jest skarbem umysłu. A ponieważ Bóg jest źródłem inteligencji każdej z istot, jest też źródłem każdej prawdy. A ponieważ jest Istotą nieskończoną i doskonałą, jest również prawdą najwyższą, najpiękniejszą, najłaskawszą, gdyż rzeczy są w takim stopniu prawdziwe, dobre i piękne, w jakim istnieją. Bóg nazwał więc sam siebie, gdy powiedział w Starym Testamencie: „Jestem tym, który jest”, a w Nowym: „Jestem prawdą”. Nie ma rożnicy między rzeczą a prawdą, którą wyraża. Tak jak znika odległość między prawdziwym Bogiem a duszą, która zna Go doskonale, i która Go kocha. Niemniej jednak będziemy mogli znać doskonale Istotę Boga i całą Jego prawdę, istotę i prawdę wszystkich rzeczy dopiero w niebie, gdy ujrzymy Go twarzą w twarz. Ale nigdy nie ujrzymy boskiej prawdy, a w niej i poprzez nią prawdy wszystkiego, co istnieje, jeśli nasze serce nie zwróci się ku niej już w czasie tego życia, jeśli nie zechcemy kochać jej i jej służyć. Trzeba uciekać od ignorancji i od kłamstwa; trzeba szukać prawdy, kochać prawdę, a gdy jest ona atakowana, „śmiało jej bronić”, jak jest powiedziane w małej książeczce Obyczaje boskie. Właśnie to święty Tomasz czynił w całym swym życiu i we wszystkich swych dziełach. Jedno ze swych dzieł, najważniejsze, rozpoczyna słowami z Pisma Świętego: „Moje usta bedą głosić prawdę a moje wargi nienawidzić bezbożności” — to znaczy błędu przeciwstawiającego się Bożej prawdzie. Głosić prawdę, którą odnalazł w medytacji i atakować błędy, które walczą przeciw prawdzie, oto czym powinien zajmować się mędrzec. „Pełen ufności w miłosierdzie Boże, próbuję — pisze święty Tomasz — wypełniać zadanie mędrca, chociaż przerasta to moje siły... Gdyż wiem, że mam obowiązki wobec Boga, mam się oddać Bogu i chcę poświęcić wszystkie moje słowa i wszystkie moje siły, by został On poznany”. Święty Tomasz naśladował w tym Jezusa, który powiedział: „Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, by dać świadectwo prawdzie."