O modlitwie. Listy do Malkolma

Clive Staples Lewis określany jest mianem najwybitniejszego pisarza XX wieku. Wy, możecie go znać z "Opowieści z Narnii", ja poznałam go czytając "Listy starego diabła do młodego". Nie da się ukryć, że Lewis jest człowiekiem niebywale mądrym i "niezrównanym mistrzem słowa", jednak jego dzieła odsłaniają także drugie oblicze pisarza... Człowieka poszukującego, a wręcz w swym poszukiwaniu cierpiącego.

C.S. Lewis stwarza tym bardziej wrażenie człowieka autentycznego, gdyż się nawrócił. Można powiedzieć, że był zbłąkaną owcą, która z czasem w wyniku problemów z wiarą i życiem pozostawiła po sobie wielką spuściznę literacką i uwięziła fantastyczne myśli na kolejnych stronicach. "Gdzie byłbym teraz, gdyby Bóg spełniał wszystkie głupie prośby, z którymi się do Niego zwracałem?" "O modlitwie..." nie jest utworem łatwym i lekkim. Jeżeli ktoś spodziewa się książki, przy której nie zmusi do wysiłku swojego rozumu, to zapewne źle trafił. Książka Lewisa jest jednak pozycją przyjemną, bo odkrywamy modlitwę od całkiem nieznanej nam wcześniej strony.

Potencjalny czytelnik zgłębiający listy C.S. Lewisa kierowane do jego przyjaciela, jest na swój sposób zachwycony jego myśleniem. Lewis przedstawia nam sposoby modlitwy niezwykle bliskie naszej duszy, a które jednocześnie rzadko pojawiają się we współczesnym świecie, bo jest on zdominowany modlitwą na pokaz. Jednocześnie autor nie narzuca nam nachalnie swoich poglądów, bo jak sam mówi: "Wszystko, co powiedziałem, to czysta autobiografia." "Nie wnoszę żadnego oryginalnego wkładu w dzieje świata. Poruszam się z prądem tych dziejów, nawet nie jak kłoda niesiona przez rzekę, ale jak litr wody w jej nurcie" Ktoś mógłby powiedzieć, że o modlitwie powiedziano już wszystko. C.S. Lewis udowadnia nam, że jeszcze wiele spraw pozostaje nadal otwartych. Czytając, nie czuje się tego, że książka pochodzi z lat 60., zostały w niej zawarte uniwersalne wartości.

Uwielbiam książki, które zmuszają do myślenia, bo dzięki nim można się zatrzymać na chwilę w codziennym biegu. Język książki nie jest trudny, lecz należy się spodziewać dużej ilości przypisów (Lewis miał dużo większy zasób wiedzy od nas i fantastycznie potrafił go wykorzystać w swoich utworach). Autor pokazuje nam, że nasze relacje z Bogiem nie są aż tak skomplikowane jak nam się wydaje, jednak wymagają od nas zaangażowania w wiarę i skierowania się w stronę Boga. Podsumowując "Listy do Malkolma" imponują, inspirują i skłaniają do dalszego poznawania utworów C.S. Lewisa. Książka jest oryginalnym ukłonem w stronę modlitwy i relacji z Bogiem. Jest pozycją ambitną i porównałabym ją do Kilimandżaro. Warto wyruszyć i sięgnąć po ten szczyt. Polecam.

Gdybym miała w jednym zdaniu podsumować, zrecenzować książkę, napisałabym, że jest to książka niełatwa w odbiorze, ale fascynująca i nie dająca się zapomnieć. Jest to moje drugie zetkniecie z autorem, pierwsze to (jak chyba u większości osób) było przy okazji lektury Opowieści z Narnii. Książka O modlitwie była dla mnie ogromnym zaskoczeniem. Gdy zaczęłam ją czytać pomyślałam w pierwszym momencie- jak ja dam radę przez nią przebrnąć, dosłownie. Ale moje obawy były zupełnie bezpodstawne. Książka została wydana w roku 1964, czyli już po śmierci autora. Jest to zbiór dwudziestu dwóch listów. Ich adresatem autor uczynił wymyślonego przyjaciela- Malkolma. Listy, które pisze autor są długie, ale napisane przystępnym językiem. Czyta się je szybko, choć poruszają temat dosyć ważny temat - sens i formę modlitwy. Zdaniem autora modlitwa, czyli dialog z Bogiem, nie może, nie powinien być klepaniem ciągle tych samych formułek, próśb. Modlitwa powinna być szczerą, płynącą prosto z serca rozmową z Bogiem. Czy potrafimy się na taką zdobyć? Listy są długie i każdy z nich stanowi odrębną całość, a zarazem wszystkie są ze sobą połączone, wiążą się jeden z drugim, przede wszystkim tematycznie. Często też miałam wrażenie, że jeden list przechodzi w kolejny, że każdy następny jest kontynuacją poprzedniego. Co ciekawe i jednocześnie fascynujące, autor pisał książkę w latach 60. XX w., ale większość poruszanych przez niego problemów nadal jest aktualna, jak chociażby wspomniane przeze mnie klepanie modlitw, czy sztampowe, często nudne nabożeństwa, czyli to co wiele osób zniechęca do praktykowania religii. Odebrałam to tak, jakby autor przewidział, że pewne sprawy będą cały czas ważne i nie ulegną zmianie. Listów do Malkolma nie da się wg. mnie zrecenzować, tak jak nie da się zrecenzować cudzych myśli, przeżyć. Pozycję tą trzeba po prostu przeczytać, przeanalizować i być może wyciągnąć z niej, jakieś wnioski. Dla mnie C.S. Lewis to pisarz po prostu niesamowity, pisarz przez duże "P". Bez względu na rodzaj literatury, który tworzył, każda forma, każda książka jest fantastyczna i nie do zapomnienia. I takie też są Listy do Malkolma. Na pewno nie prędko je zapomnę. Jest to pozycja, która zmusza do myślenia, zastanowienia się i przystanięcia choćby na chwilę.