św. Serafin z Sarowa

Serafin z Sarowa- mnich, cudotwórca. Urodził się 19 lipca 1759 roku w Kursku. Mając siedemnaście lat udał się na pielgrzymkę do Kijowa, gdzie mnich Dosyfeusz błogosławił mu na wstąpienie do Pustelni Sarowskiej. Tam w 1788 roku został mnichem. W 1794 roku w poszukiwaniu samotności Serafin opuścił pustelnię i zamieszkał w odległej o kilka kilometrów celi. Powrócił do monasteru po szesnastu latach. Serafin z Sarowa otrzymał od Boga dar przepowiadania przyszłości i uzdrawiania chorych. Ukazywała mu się Matka Boża. Z jego duchowych porad korzystało często do dwóch tysięcy pielgrzymów dziennie. Św. Serafin zmarł 2 stycznia 1833 roku. Pochowano go koło ściany ołtarzowej soboru Zaśnięcia Matki Bożej w Sarowie. Przy mogile starca jeszcze przez długie lata miały miejsce liczne, cudowne uzdrowienia. Został kanonizowany przez Rosyjską Cerkiew Prawosławną 19 lipca 1903 roku. W okresie władzy radzieckiej jego relikwie znalazły się w leningradzkim Muzeum Religii i Ateizmu, skąd w 1991 roku, w uroczystej procesji powróciły do Diwiejewa. Jest jednym z najbardziej znanych rosyjskich świętych, a jego kult wykracza poza granice słowiańskiego prawosławia. Wierni modlą się do niego, prosząc o uzdrowienie z różnych chorób, szczególnie przy chorobach wewnętrznych, bólu nóg i w krzyżu. Jest też adresatem próśb o wygnanie złych mocy. (na podstawie portalu cerkiew.pl)